Op mijn gekke ideeënlijst stond al jaren een artikel over Harley Davidson. Een brand dat voor veel mensen veel meer is dan een motor. Het is een lifestyle waar mensen zich mee identificeren. Zo sterk dat fans tatoeages van het brand laten zetten.

Ok, hou dit even vast.

srprs.me bestond vier jaar en we waren de wereld aan het veroveren. Na Nederland stond de introductie naar Engeland, Denemarken en Duitsland op de rol. Ik wilde het oude merk vervangen voor een nieuw stevig merk dat op wereldschaal overeind zou blijven.

Het bedrijf was veel meer dan een aanbieder van verrassingsreizen. srprs.me stond voor het terugbrengen van onbevangenheid in de wereld. De verrassingsreis was het middel. En veel mensen uit onze enorme community voelden dit ook.

Negen maanden heb ik gezocht naar een agency dat begreep wat ik wilde en ons merk wilde maken. Dat zal net zo goed aan mij hebben gelegen als aan alle partijen die ik heb gesproken. Veel agency’s showden hun portfolio, vertelden over hun proces en noemden dat we echt prijzen met het nieuwe merk konden winnen. Maar dat interesseerde me niet. Ik zocht mensen die tot in het diepst van hun vezels voelden wat ik voelde. Gelukkig vond ik ze tijdens een kennismaking in de Starbucks in Gent.

Mijn briefing was wollig. Het ging over het grote doel en niet over de verrassingsreis zelf. Maar 1 ding wist ik zeker: ik wilde een symbool. Een symbool waar mensen zich mee konden identificeren. Een symbool die mensen eenvoudig konden tekenen in het zand op het strand of op een beslagen douchedeur. Om een moment te kunnen markeren.

En dat symbool kwam er. Het beeldmerk bestond naast de letters srprs.me uit een soort omgekeerde hoed. Een heel eenvoudig symbool barstensvol betekenis. Samen hebben we het gedoopt tot het nieuwe symbool dat staat voor onbevangenheid. Die open mindset die we ons allemaal kunnen herinneren maar o zo vaak vergeten zijn.

Terug naar de intro.

We zochten naar een ludieke manier om ons merk te introduceren. Op een avond liep ik door mijn gekke ideeënlijst en daar stond ie: het artikel over Harley Davidson.

We besloten na lang wikken en wegen onze community te vragen of er mensen bereid zouden zijn om een tattoo van het symbool van onbevangenheid te zetten. Wij zouden de tattoo betalen maar niemand kreeg ervoor betaald. Er moest echt een intrinsieke motivatie aan ten grondslag liggen. Ik hard er een hard hoofd in en was blij geweest met 1 aanmelding.

Binnen een paar dagen hadden we meer dan 300 positieve reacties! We hebben iedereen gesproken en de ‘waarom doe je dit’ verhalen waren adembenemend mooi. Uiteindelijk hebben op 1 avond bijna 50 mensen uit Nederland en België het symbool voor onbevangenheid op hun lichaam laten tatoeëren.

Ik was erbij op de avond dat de tatoeages werden gezet. Ik was sprakeloos en emotioneel. Het was echt overweldigend. Allemaal mensen met een eigen verhaal die heel bewust het symbool van onbevangenheid op hun arm, schouder, hand of been lieten tatoeëren.

Zo was er een vrouw van begin 60 die me vertelde dat ze het afgelopen jaar een hersenbloeding had gehad. Dit symbool herinnerde haar aan haar belofte dat ze vanaf nu iedere dag wilde leven alsof het haar laatste dag was.

Terwijl ik het schrijf krijg ik weer kippenvel. Ik ben zelden zo onder de indruk geweest.